Szanowni Państwo,
dziękujemy za tak liczne zgłoszenie się do Konkursu o Nagrodę Eibischa.
Z wielką radością, ale i z wielkim zaangażowaniem podchodzimy każdego roku do jego organizacji.
Konkurs o Nagrodę Eibischa organizowany przez Fundację im. Franciszki Eibisch jest jednym z nielicznych konkursów dla młodych malarzy. Odczuwam ogromną radość, że w konkursie uczestniczą artyści z wszystkich uczelni artystycznych w Polsce. Tak liczne uczestnictwo jest także dużym wyzwaniem. Dziś można śmiało powiedzieć, że konkurs o Nagrodę Eibischa stanowi ważny przegląd młodego malarstwa w Polsce, pokazując artystów u progu drogi twórczej.
Konkurs skupia się na malarstwie, zgodnie ze słowami, które stały się maksymą profesora Eugeniusza Eibischa- „mnie interesuje tylko malarstwo”.
Konkurs o Nagrodę Eibischa jest inicjatywą całkowicie niezależną. Nie jest dofinansowywany z jakichkolwiek środków. Praca wszystkich osób na rzecz Fundacji i konkursu o Nagrodę Eibischa realizowana jest pro bono. Sponsorem konkursu jest Galeria Sztuki Katarzyny Napiórkowskiej, będąca gospodarzem naszego dzisiejszego spotkania.
Tegoroczna edycja przypada w stulecie Niepodległości Polski. Kilka dni temu miałam okazję organizować w Brukseli wystawę związaną z tym wydarzeniem. Sztuka ma szansę jednoczyć nas ze światem i zbliżać do świata.
Współcześnie nie ma konieczności o mówieniu o sztuce narodowej- granice dla sztuki w wielu aspektach zostały zupełnie zniesione, zarówno dosłownie, jak i metaforycznie. Sukces na miarę lokalną lub międzynarodową jest dziś funkcją talentu i determinacji.
To przed Państwem też stoi zadanie reprezentowania w Polsce i na świecie artystycznego środowiska, z którego się wywodzicie.
W tym znaczeniu, dzięki Państwa twórczości, stajecie się najlepszymi ambasadorami sztuki polskiej.
Eugeniusz Eibisch jako młody człowiek, stypendysta Rządu Francuskiego znalazł się w ówczesnej kulturalnej stolicy świata – w Paryżu. Stał się ważnym członkiem nieformalnej grupy Ecole de Paris, w której na równych prawach uczestniczyli artyści z całego świata: z Hiszpanii- jak Picasso, z Włoch jak Modigliani czy z dzisiejszej Białorusi- jak Soutine.
Ich kapitałem i jedyną siłą był talent i determinacja.
Jak mawiał Ignacy Jan Paderewski, talent to jest tylko kilka procent, a reszta to ciężka praca.
Młodzi malarze, którzy stworzyli artystyczną bohemę Paryża w latach 20. XX-wieku żyli skromnie i bardzo pracowicie.
Eugeniusz Eibisch zdobył tak wielkie uznanie, że jego postać zainspirowała Martina Rogera du Gard, laureata Literackiej Nagrody Nobla do powołania postaci młodego malarza. Wiersze dedykował mu ceniony poeta, Francis Ponge. Obrazy wystawiał obok prac Modiglianiego i Soutine`a w paryskich Galeriach Zborowskiego i Bernsteina.
Eugeniusz Eibisch sam otrzymał bardzo prestiżowe wyróżnienie- był laureatem Nagrody Guggenheima. Przyznawana ona była w Nowym Jorku dla upamiętnienia Solomona Guggenheima, twórcy jednego z najważniejszych na świecie muzeów. To było wielkie wyróżnienie, obok Eibischa nagrodzeni byli m.in. Alberto Giacometti, Mark Rothko, Joan Miró.
Wszystko jest przed Państwem.
Jednym z absolwentów studiów malarskich w pracowni Eibischa na ASP w Warszawie był zmarły niedawno Edward Dwurnik. To pierwszy z Polaków, który pokazywał swoje prace na Documenta w Kassel; dziś prace Dwurnika znajdują się w zbiorach wszystkich muzeów w Polsce i znaczących instytucji na świecie. Był to malarz, który powinien także inspirować młodych twórców swoim zapałem do pracy. Nie czekał bowiem na wenę, lecz każdego dnia, z wielką pokorą i determinacją poświęcał się pracy.
Sztuka- i świat bez granic – czeka na Państwa talent.
A przede wszystkim na Państwa pracę.
Gratuluję serdecznie dzisiejszego Państwa sukcesu.
Katarzyna Napiórkowska
Prezes Fundacji im. Franciszki Eibisch
Reprodukcja: Eugeniusz Eibisch, Buldeneże ( Les boules de neige), Paryż, 1923, Muzeum Narodowe w Warszawie